Herkul Nağme

<div class="elementor-widget-container">
			Olduğumuza da hamd ü senâ olsun!.. Ya dünyevîliklere dalıp biz de kirli birer akıntı gibi bataklıklara doğru aksaydık?!. Etrafı çölleştirmeye doğru aksaydık, ne olurdu halimiz?!. İyi ki imana açık bir ortamda dünyaya geldik. Taklidî bile olsa bize imanı yudumlattılar, yudumladık; onun ile beslendik, varlığımızı bugüne kadar devam ettirdik. Bundan sonra bize düşen, yeni kanatlar ilave ederek, “seyr ilallah”, “seyr ma’allah”, “seyr anillah” ufkunda ona seyahatler yaptırtmak… Biri diğerine benzemeyen, biri diğerinin üstünde olan sürekli seyirler yaptırtmak…
Cenâb-ı Hakk’ın cemâlini görenler Cennet nimetlerini dahi unuturlar, zira Cennet’in binlerce sene mesûdâne hayatı O’nun cemâlini bir dakika görmeye mukâbil değildir; işte siz ona talipsiniz.
Bunun bir yolu, o mevzuda ölesiye bir cehd ve gayret ortaya koymaktır. Ölesiye bir cehd ve gayret… Tavırlar ile, davranışlar ile o mevzuda sürekli bir cehd ve gayret sergilemek.. dil ile, dudak ile, kalbin heyecanını ifade ederek, o mevzuda bir gayret sarf etmek.. yani, dili-dudağı -esas- kalbin heyecanlarına tercüman yapmak.. hatta biraz aşağıya düştüğü zaman, kalbin itirazı karşısında “Allah, bunu bana sorar: Ne diye tam kalbinin dilini seslendirmedin?” filan diye kendini sorgulamak… Öyle dil-dudak olmalı ki, bir yönüyle, kalb, onun yanında kuyruğunu kısmalı, susmalı, pusmalı, sesini çıkarmamalı; “Beni geçti bunlar!” demeli. Örneği, insanın melekleri geçmesinde aranabilir.
İnsanlığın İftihar Tablosu (sallallâhu aleyhi ve sellem), Miraç’ta Hazreti Cebrâil’i geçti. Oysaki o, nurdan yaratılmıştı. İnsanlığın İftihar Tablosu ise, bir damla sudan yaratılmıştı; tabiatında beşerîlik vardı ama onları öyle aşmış, öyle geçmiş ve öyle bir noktaya ulaşmıştı ki, Cibrîl, arkadan O’na bakarak, O’nun yürüyüşüne bakarak, o reftâre yürüyüşe hayranlık içinde, “Yürü! Top Senin, çevkan Senindir bu gece!” demişti. Bu ifade de Süleyman Çelebi’ye ait: “Yürü! Top Senin, çevkan Senindir bu gece!” O gece, O (sallallâhu aleyhi ve sellem), bizzat Cenâb-ı Hakk’ı, o engin vicdan aynası ile müşahede etti; Kadı Iyaz -Allâme-i Mağrib- ısrarla bunun üzerinde duruyor.
Sizi, Cenâb-ı Hak, iman ile bu dünyadan göçmeye muvaffak eylesin!.. Öbür tarafta O’nu (celle celâluhu) göreceğiniz vaadi var. Ama herkes kendi mir’ât-ı ruhuna göre bir müşahedeye mazhar olacak; ne ölçüde mazhar olursa olsun, kendinden geçecek, bayılacak.. Cennet’i unutacak, evinin yolunu, o Cennet’in köşklerini unutacak… Onlar, öyle dünyadaki kara saraylara, pembe saraylara, turuncu saraylara benzemez; başınızı döndürür orada; onlar enbiyâ-ı ızâmın bile başını döndürecek şekildedir. Fakat O’nun cemâl-i bâ-kemâlini müşahede ettiğiniz zaman, sarayın yolunu unutacaksınız. Hûrilerin çığlıklarını unutacaksınız. Öbür tarafa sizden evvel göç etmiş, وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ (ebedîliğe ermiş çocuklar) tabir edilen Cennet çocuklarını unutacaksınız. Hazreti Pîr’in ifadesiyle, Allah Teâlâ, sizi çocuk sevgisinden mahrum etmemek için, o çocukları orada yine sizin kucağınıza verecek ama O’nu görünce onların oradaki o feryatlarını/çığlıklarını da unutacaksınız, bayılacaksınız.
Yine, Bed’ü’l-Emâlî’nin sözüyle meseleyi ifade edelim:
يَرَاهُ الْمُؤْمِنُونَ بِغَيْرِ كَيْفٍ
وَإِدْرَاكٍ وَضَرْبٍ مِنْ مِثَالٍ
فَيَنْسَوْنَ النَّعِيمَ إِذَا رَأَوْهُ
فَيَا خُسْرَانَ أَهْلَ الْاِعْتِزَالِ
“Mü’minler, O’nu keyfiyetsiz ve kemmiyetsiz olarak görürler. Buna bir misal de getirilemez. O’nu gördükleri zaman da bütün Cennet nimetlerini unuturlar. ‘Allah görülmez’ diyen Ehl-i İ’tizâl’e hüsran olsun!” (el-Ûşî, Bed’ü’l-emâlî s.50-54) O’nu (celle celâluhu) görünce onları unutacaksınız, Cennet’in bütün nimetlerini, şatafatını, ihtişamını, hezâfirini… Dünya ne oluyor ki?!. Belki o esnada size sorsalar: “Dünya diye bir şey?!.” “Yahu öyle bir şey var mıydı?” diyeceksiniz. Hani, Kur’an-ı Kerim’de de diyor: كَمْ لَبِثْتُمْ فِي الْأَرْضِ عَدَدَ سِنِينَ “Yeryüzünde yıl hesabıyla ne kadar kaldınız?” (Mü’minûn, 23/112) Ne kadar yaşadınız? قَالُوا لَبِثْنَا يَوْمًا أَوْ بَعْضَ يَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّينَ “Bir gün veya günün sadece bir kısmında kaldık! Ama tam da kestiremiyoruz; bunu zamanın hesabını bilebilen ve aklında tutabilenlere sorsanız, diye cevap verirler.” (Mü’minûn, 23/113) “Belki bir gün, belki bir günden de az! Ama yine de her şeye rağmen, Sen bir bilene sorsan bunu, bir bilene sorsan!” diyorlar; yani, o yarım günden bile şüphe ediyorlar.
Ee bir de Cenâb-ı Hakk’ın cemâl-i bâ-kemâlini müşahede edince ve bir de Cenâb-ı Hak’tan dalga dalga değişik tecelli dalga boyunda “Ben, sizden razıyım!” sözünü işitince… O’nun cemâl-i bâ-kemâlini müşahede edeceksiniz; bir de “Ben, sizden razıyım!..” İliklerinize kadar öyle mest-sermest olacak, öylesine kendinizden geçeceksiniz ki, “Yahu bir dünya var mıydı, yok muydu?!” unutacaksınız onu. Sorsalar, kendi doğup büyüdüğünüz evi, resmedemeyeceksiniz. Öyle… İşte ona talipsiniz, onun arkasından koşuyorsunuz, Allah’ın izniyle. Ama onu da maksûdun bizzat yapmıyorsunuz; çünkü esas “Maksûdun Bizzât”a göre o da yine deryada damladır, güneşte bir zerre hükmündedir. Esası, O (celle celâluhu), Hüve… Hüve ile ifade edilen o ıtlakın ifade ettiği Şey, o ihata edilmez Şey… Cenâb-ı Hak, lütfuyla serfirâz kılsın! Bizi, kendi boşluklarımızın mahkumu etmesin!..
<div class="elementor-column elementor-col-50 elementor-top-column elementor-element elementor-element-31563aaf" data-id="31563aaf" data-element_type="column">
<div class="elementor-widget-wrap elementor-element-populated">
<div id="hrkl-content" class="elementor-element elementor-element-75624c91 elementor-widget elementor-widget-theme-post-content" data-id="75624c91" data-element_type="widget" data-widget_type="theme-post-content.default">
<div class="elementor-widget-container">
Not: 10 Eylül 2018 tarihli Bamteli’den hazırlanmıştır.
</div>
</div>
</div>
</div>
		</div>

İkindi Yağmurları – Kendi Boşluklarımızın Mahkumu Etmesin Rabbim!

<div class="elementor-widget-container">
			Muhterem M. Fethullah Gülen Hocaefendi’nin 25 Eylül 2024 tarihinde son kez iştirak ettikleri Çağlayan Dergisi mizanpajı.
		</div>

Son Mizanpaj

Kırık Testi

<div class="elementor-widget-container">
			Cenab-ı Hakk’ın lütufları bazen iradî davranışlarımıza terettüp eder, bazen de bizim irademizin dışında cebr-i lütfî şeklinde gelir. Mesela, siz cebrî olarak bir yere sevk edilirsiniz. Sevk edildiğiniz yolda yürümekte zorlanırsınız. Başta irade ve ihtiyarınız öyle olmamasına rağmen, sonradan bazı şeyleri yapmak mecburiyetinde kalırsınız. Ne var ki çok daha sonra dönüp hâdiseleri analiz ettiğinizde, sizin bir planınız olmadan, yaşadıklarınızda büyük hayırlar olduğunu görürsünüz. Bu tür lütuflar, işin başında sezilemeyebilir. Böyle bir hali, yer yer büyük zatlar dahi yaşayabilir.&nbsp; Bu herkeste görülebilecek bir durumdur.
İnsan bazen öyle felaketlerle karşılaşır, feleğin paletleri altında öyle ezilir ki hayatı alt üst olur. Yaşadığı acı ve ızdıraplar onda şok tesiri meydana getirebilir ve bu yüzden onlara terettüp eden eltâf-ı ilâhiyeyi ilk planda göremeyebilir. Ancak yaşadığı şoku atlatmaya, başına gelen olayları önüyle arkasıyla tetkik etmeye ve hâdiseleri bütüncül olarak değerlendirmeye başladığında, yaşadığı zorluklara bağlı olarak gelen lütufları fark etmeye başlar.
Kendi yaşadığım, maruz kaldığım bir örnek vereyim. Mesela, eskiden, üç-dört sene görev yaptığım Kestanepazarı Kur’ân Kursu’nda bulunmama tahammül edemeyen bazı kimseler oldu. Bana büyük zorluklar çıkardılar ve nihayetinde oradan ayrılmam için ellerinden geleni yaptılar. Oysaki orası eğitim ve terbiye açısından benim için çok önemliydi. İlk göz ağrısı gibi bir yerdi. Gönlüm oraya çok bağlanmıştı. Talebelerle meşgul olmak, onlara ders anlatmak bana çok zevkli geliyordu. Yaşları küçük olmasına rağmen onlara değer atfediyor, onların yetişmesi adına özel ilgileniyordum. Gel gör ki bu kadarını bile çekemeyenler olmuş,&nbsp; hazmedememişler. Neticede derin bir hüzün ve hicranla oradan ayrılmak zorunda kaldım. Maalesef, haset, insana bazen küfrün bile yaptıramadığı kötülükleri yaptırıyor. Nitekim günümüzde de bunun çokça örneğini görmekteyiz.
İfade ettiğim gibi, işin başında, Kestanepazarı’ndan ayrılmak bana çok zor gelmişti, çok dokunmuştu. Uzun bir süre bunu yüreğimde bir sızı şeklinde hissettim. Fakat daha sonra açılan müesseselerle, çok daha fazla talebeye ulaşıldı ve yapılan hizmetler çok daha geniş bir dairede verilmeye başlandı. Şayet Kestanepazarı’nda kalsaydım, yapılan şeyler oldukça dar ve sınırlı bir alana münhasır kalacaktı. Benim hissiyatım orada kalma istikametinde olsa da, Cenab-ı Hakk’ın muradı başkaydı. Ve oradan ayrılmam benim için bir yönüyle cebr-i lütfî olmuştu. Evet, Kur’ân’ın ifadesiyle, bazen hoşlanmadığımız hadiselerde Cenab-ı Hak bildiğimiz-bilmediğimiz hayırlar yaratabilir (Bakara sûresi, 2/216). Kim bilir, günümüzde yaşanan elim hâdiseler de bağrında ne büyük lütuflar gizliyordur!
Gerçi bizler başımıza gelen bütün belâ ve musibetlere imtihan gözüyle bakarız. Bunların, daha önce lütfedilen nimet ve imkânların rantabl değerlendirilememesi, konumun hakkının verilememesi, tevhid-i hakikiye ulaşılamaması gibi, bir kısım hata ve kusurlarımızdan dolayı gelen, şefkat tokatları olabileceğini de nazardan dûr etmeyiz. Bu yüzden kendimizi ciddi bir muhasebeye tâbi tutar, bir kere daha samimi bir kalble Allah’a yönelir, hatalarımızdan ötürü tevbe ve istiğfar ederiz.
Bunun yanında, yaşanan olumsuz hâdiselerin birer cebr-i lütfi olabileceğini de hatırdan çıkarmayız. O olumsuz hadiseleri, sabır ve rıza ile karşılayabildiğimiz ve imtihanın hakkını verebildiğimiz takdirde, bizi olduğumuz yerden daha güzel bir yere taşıyacağını Allah’tan ümit ederiz. Yaşadığımız zorluklara, bir ırmağın bir tarafından diğer tarafına geçme, bir tepeyi aşma, engebeli bir yolu kat etme veya bir köprüyü geçme olarak bakarız. Bunu yaparken de Allah’ın lütuflarını intizar ederiz. Hâdiseler sıcaklığını korurken belki bunların farkına varamayabiliriz. Ama, yaşanan sıkıntılar nihayete erdikten sonra, dönüp geriye baktığınızda, elde edilen kazanımları daha iyi görecek, yaşananların mana ve hikmetlerini daha iyi kavrayacaksınız. Allah’ın sizi, iradeniz dışında dünyanın dört bir yanına dağıtmasının, sizin sesinizi cihana duyurmasının, nasıl bir cebr-i lütfî olduğunu anlayacak ve Allah’a şükredeceksiniz.
Evet, bizim bir Müslüman olarak Kur’ân ve Sünnet’in hakikatlerini cihana duyurma, onlarla gerçek varlığa erecek hüşyar gönüller arama, seleflerimizden tevarüs ettiğimiz güzel değerleri başkalarıyla paylaşma gibi önemli bir vazifemiz var. Şayet bizlerin iradi olarak bu vazifeyi yerine getirme noktasında ihmallerimiz olursa-olduysa, Allah cebrî olarak bizi böyle bir yola sevk eder ve bir tohum gibi dünyanın dört bir yanına saçar; hem de mağdur ve mazlumlar olarak. Siz de, yaşadığınız mağduriyet ve mazlumiyetleri anlatmak suretiyle nazarları üzerinize çeker, başkalarının re’fet ve şefkat duygularını harekete geçirirsiniz. Normal şartlarda kurmanız zor olan dostluklar kurarsınız.
Şimdiye kadar bunun çok sayıda örneğini gördük. Farklı dinlerden, farklı milletlerden, farklı kültürlerden insanlar, kendilerine sığınan mazlumlara kol kanat gerdiler. Hem onların yaşadıkları acılara ortak oldular, hem de yeni hicret diyarlarında tutunabilmeleri için, onlara yol gösterdiler, destek verdiler. Hatta evlerinin bir köşesini onlarla paylaşanlar oldu. Zira, Allah insanı kerim yaratmıştır. Yaratılışındaki kerametin farkında olan ve de ona göre bir hayat yaşayan insan, insanlık dışı muamelelere maruz kalan kimselere sinesini açacaktır. Zorla ülkesinden-vatanından koparılan, bütün sevdiklerini-maddi-manevi birikimlerini geride bırakıp hicret eden kimselere karşı, şefkat duyacak ve yardımcı olacaktır. Dolayısıyla, yaşanan mağduriyetler iyi anlatıldığı ve iyi değerlendirildiği takdirde, hiç umulmadık kapılar açabilir, dostluklar kurabilir, yeni diyalog imkânları oluşturabilir ki bunlar da işin başında hesap edemediğimiz ilâhî lütuflardır.
Fıtrî olarak, tabiî seyrinde bu tür ilişkilerin kurulması çok önemlidir. Başlangıçta atılan bu tür küçük adımlar, neticede büyük kazanımları beraberinde getirebilir. Zira bütün bunlar başkalarına, ruh dünyamız itibarıyla, bizi temaşa etme imkânları verecektir. Şayet bizler de hâl ve temsilin gücünü iyi kullanabilirsek, zamanla Müslümanlara karşı mevcut önyargılar kırılacak, kalblerdeki düşmanca duygular izale olacaktır ki, bunların hepsi önemli birer adımdır. Şayet kurulan ilişkiler seviyeli bir şekilde devam ettirilebilir, dostluklar kalıcı hâle getirilebilirse, aradaki perdeler-duvarlar yavaş yavaş ortadan kalkacak, herkes birbirini kendi ağzından, kendi tavırlarından anlama, öğrenme imkânı bulacaktır. İnanılan değerler hâl ve temsil meşherlerinde doğru bir şekilde teşhir edilebildiği takdirde, bazıları, en azından “İslâm da diğer dinler gibi bir dinmiş” diyecek, bazıları, Müslümanlara inançları ve yaşantıları itibarıyla saygı duyulması gerektiğini savunacak, bazıları, İslâm’ın diğer dinlere nazaran daha câmi ve şümullü olduğunu anlayacak, bazıları da, kendi hür iradeleriyle bir tercihte bulunacak ve sizinle aynı inancı paylaşmayı yeğleyecektir.
Kısacası, Allah’ın cebrî olarak gelen lütufları öyle güzelliklere vesile olacaktır ki siz şair Firdevsî gibi en mükemmel destanlar döktürseniz, en belîgâne üsluplarla meselelerinizi ortaya koysanız bile, bu ölçüde müessir olamazsınız.
		</div>

Cebri Lütufları Sezme

<div class="elementor-widget-container">
			Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi’nin 25 Aralık 2015 tarihinde yayınlanan sohbetinden bu bölümü, günümüze ışık tutması açısından bir kez daha istifadenize sunuyoruz.
		</div>

Bir Nefes (62) – Kıvamınızı Koruyun

<div class="elementor-widget-container">
			20 Ekim Pazar günü ruhunun ufkuna yürüyen Muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi, 24 Ekim Perşembe günü öğle namazının ardından dar-i bekaya uğurlanıyor.
Hocaefendi’nin kadim dostlarından Prof. Dr. Suat Yıldırım hocamızın kıldıracağı, Hocaefendi’nin ailesi, talebeleri ve Hizmet gönüllülerinin Hocaefendi’ye son görevini yapacağı cenaze namazı ve sonrasındaki program esnasında katılımcılardan sessiz ve vakur bir şekilde yalnızca dua etmeleri istirham olunur.
Namaz eda edildikten sonra hep birlikte hatimler okunacak. Kur’an tilaveti ve dualar eşliğinde gerçekleştirilecek defin sırasında ise yalnızca aile üyeleri ve talebeleri hazır bulunacak.
Muhterem Hocaefendi’nin ebediyete uğurlanacağı programa bizzat katılamayacak olan Hizmet gönüllüleri, dünyanın farklı yerlerinde gıyabi cenaze namazları ve hatimlerle dua seferberliğine katkıda bulunacaklardır.
Canlı yayın vesilesiyle sizlerin de dualarınızla eşlik etmenizi bekliyoruz.
		</div>

SON EKLENENLER

İkindi Yağmurları – Kendi Boşluklarımızın Mahkumu Etmesin Rabbim!

Son Mizanpaj

Cebri Lütufları Sezme

Bir Nefes (62) – Kıvamınızı Koruyun

“Sonsuzluk Yolunda”

DİĞER DİLLERDEKİ İÇERİKLERİMİZ

Persevering on the Path of Our Ultimate Purpose

مواصلة السير نحو غايتنا الوحيدة

Реконструкция Науки на Основе Единобожия (Таухида)

Veruntreuung

بەردەوامبوون لەسەر تاکە ئامانجمان

Those Who Stumble on the Path and Those Who Walk Steadfastly

SİZİN İÇİN SEÇTİKLERİMİZ

HAFTANIN VAAZLARI